-
Μιλώντας για το Malcolm & Marie… ή Μπορεί και Όχι
Σκηνοθεσία: Sam Levinson Malcolm & Marie ˙ ίσως η ταινία που από μόνη της οδηγεί να μιλήσει κανείς περισσότερο για πολλά άλλα ζητήματα, πέρα από την ίδια την ταινία ˙ για το ότι γυρίστηκε στην καραντίνα, από τον Sam Levinson (σκηνοθέτη του άκρως αγαπημένου κι επιτυχημένου Euphoria), σε μια εποχή που οι κλασικές αξίες αμφισβητούνται ερχόμενες αντιμέτωπες με την αγανάκτηση και την καταπίεση που τις συνόδευε τόσα χρόνια και φυσικά για την βιομηχανία του θεάματος, τους ανθρώπους που την απαρτίζουν και τις κατευθύνσεις που εξυπηρετούν ή ακόμα και τον εγκλεισμό στα σπίτια, κι όχι μόνο, τις ανθρώπινες σχέσεις και τους προβληματισμούς που τις διέπουν. Πράγματι πρόκειται για μια μεγάλη λίστα,…
-
Η Επιστροφή Ενός Άσωτου Υιού – Review
Σκηνοθεσία: Xavier Dolan Στα πλαίσια μιας ευρύτερης τάσης του ευρωπαϊκού κινηματογράφου να απεικονίζει ανθρώπινες καταστάσεις μέσω ενός αφηγηματικά ρεαλιστικού τρόπου, η ταινία του Xavier Dolan, It’s only the end of the world (Juste la fin du monde) του 2016, θίγει το θέμα των οικογενειακών σχέσεων, και πιο συγκεκριμένα των προβλημάτων που δημιουργούνται και συσσωρεύονται ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας στη διάρκεια των χρόνων, με ύστατο απότοκο ρίξεις που πολλές φορές καθίσταται αδύνατο να “γεφυρωθούν”. Τι γίνεται όταν ο Λουί, ως ένας σύχρονος-βιβλικός, άσωτος υιός αποφασίζει να επιστρέψει μετά από 12 ολόκληρα χρόνια στο πατρικό που είχε εγκαταλείψει, με σκοπό να ανακοινώσει στην οικογένεια του τον επικείμενο θάνατό του; Σε ένα…
-
Η Κορύφωση του “Κισλοφσκικού” Τρικολόρ: Κόκκινη Ταινία – Review
Σκηνοθεσία: Krzysztof Kieślowski Η Κόκκινη Ταινία αποτελεί την τελευταία της τριλογίας των χρωμάτων (Μπλε, Λευκή, Κόκκινη) του Krzysztof Kieślowski και κύκνειο άσμα αυτού καθώς δύο χρόνια μετά την προβολή της στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1994, ο ίδιος απεβίωσε. Αριστούργημα χαρακτηρίστηκε από την κριτική και ταινία σταθμός για τον Πολωνικό και τον διεθνή κινηματογράφο. Στον ρόλο της Βαλεντίν η Irène Jacob η οποία δίνει μια εξαιρετικά τρυφερή και γλυκιά ερμηνεία. Τον δικαστή υποδύεται ο επίσης εκπληκτικός Jean-Louis Trintignant. Η ταινία έλαβε τρείς υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Φωτογραφίας και Πρωτότυπου Σεναρίου εκ των οποίων αδίκως δεν απέσπασε κανένα. Σε ευρωπαϊκά και διεθνή φεστιβάλ τα βραβεία που διεκδίκησε και κέρδισε δεν…
-
H Κινηματογραφική Καρδιά του Kieslowski Μέσα από το Μικροσκόπιο: A Short Film About Love – Review
Σκηνοθεσία: Krzysztof Kiéslowski Μεθεόρτια καραντίνας και ούτε που θυμάμαι ποια μέρα έχει περάσει και ποια μέρα περιμένω να έρθει. Το μόνο που γνωρίζω με σιγουριά είναι ότι έξω ο καιρός έχει ζεστάνει, μυρίζει παντού καυσαέριο και σκόνη` επιτακτική ανάγκη το να δω μια ταινία που θα πλέξει τα δάχτυλα της μαζί με τα δικά μου και θα με οδηγήσει σε μια πιο αβίαστη αναπνοή. Η επιλογή τυγχάνει να είναι εύκολη και η οθόνη ανάβει πλάι με τις προσδοκίες. Αισθήσεις και συναισθήματα κάθονται αναπαυτικά, είναι όμως σε εγρήγορση και περιμένουν υπομονετικά να ακονιστούν. Το A short film about Love, ως ένα όργανο -θα έλεγα η καρδιά-από το σώμα του Δεκαλόγου του…
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει
Platoon (1986) του Oliver Stone – Review
The Cook, the Thief, his Wife and her Lover του Peter Greenaway – Review
-
Μίλα της… Γιατί Είσαι Μόνος τού Pedro Almodovar
Σκηνοθεσία: Pedro Almodovar Ο κιτς, μελοδραματικός και πιο ευαίσθητος σκηνοθέτης που έχει περάσει από τη μεγάλη οθόνη, Pedro Almodovar, υπογράφει στο πρόσωπο των μοναχικών ηρώων του ίσως την πιο προκλητική, αλλά συνάμα ανθρώπινη ταινία που δημιούργησε ποτέ. Παρότι το εύρος της θεματολογίας του Τalk to her και οι culture αναφορές του θα μπορούσαν να αναλυθούν σε δεκάδες σελίδες κι ακόμα να μην τελειώσουν ποτέ, η ουσία είναι μία ˙ σε αυτή την ταινία του Pedro ο θεατής είναι σχεδόν αδύνατον να μην έρθει αντιμέτωπος με την πιο ευαίσθητη πλευρά του εαυτού του. Στις ιστορίες των τεσσάρων ηρώων του, που άλλοτε συγκλίνουν κι άλλοτε αποκλίνουν, οι χαρακτήρες βιώνουν τη μελοδραματική μοναξιά…
-
O “Δούκας της Βουργουνδίας” Ήταν Γυναίκα – Review
Σκηνοθεσία: Peter Strickland Έχοντας τις βάσεις του στο ιταλικό giallo ήδη από την παλιότερη φιλμογραφία του, ο Peter Strickland δείχνει να έχει αφομοιώσει πλήρως τις ευρωπαϊκές cult εμπνεύσεις του, δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα από horror αλά Jess Franco, mise-en-scène αλά Rainer Werner Fassbinder και εικόνες από Hollywood classics (The silence of the lambs, Rosemary’s baby, κλπ) και κατασκευάζοντας το απόλυτο σύμπαν κινηματογραφικών αναφορών για το, κατά τ’ άλλα, b-movie φιλμικό του κείμενο. Ένα kinky role playing είναι η αυτοαναφορική βάση πάνω στην οποία ο Strickland έχει δομήσει τον κόσμο των δύο ηρωίδων του, τόσο μέσω του μοτίβου κυριαρχίας-υποτέλειας στην ερωτική ζωή, που αντιτίθεται εξόφθαλμα με τους ρόλους των δύο γυναικών στην…
-
Μαθήματα Τανγκό και Μαθήματα Ζωής από τη Sally Potter – Review
Σκηνοθεσία: Sally Potter «Μάθημα 1ο: χορός», «μάθημα 2ο: χορός», «μάθημα 10ο: μάθημα ζωής»˙ και το The Tango lesson πάει κάπως έτσι σαν ένα συναισθηματικό (όχι ερωτικό) Αργεντίνικο Τάνγκο ή σαν ένας προσωπικός χορός στον άξονα του χρόνου, πάντα «πλασμένος» για δύο, που πηγαίνει μία μπρος και μία πίσω. Υπογράφοντας την πιο προσωπική και διχαστική ταινία της καριέρας της, σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φάσεις της ζωής της, η Sally Potter παραδίδει στη μεγάλη οθόνη το ασπρόμαυρο The tango lesson, με σκηνοθέτιδα, πρωταγωνίστρια και μουσική επιμελήτρια – κατά το ήμισυ – την ίδια. «Εγωκεντρική» χαρακτηρίστηκε η διάθεσή της από την πλειονότητα των κριτικών, με τον πάντα ενδιαφέρων Roger Ebert, να…
-
Αυτοαναφορικοί Σκηνοθέτες: Ο Bertolucci Μιλά για Bertolucci και Τέχνη στο The Dreamers
Σκηνοθεσία: Bernardo Bertolucci Παρακολουθώντας τις ταινίες του Bertolucci, λέξεις διάσπαρτες ξεπηδούν από τις ιστορίες του, σχηματίζοντας μοτίβα που παραπέμπουν σε πολύ συγκεκριμένους προβληματισμούς ˙ έρωτας, ιδεολογία, επανάσταση και πολύ σινεμά περιτριγυρίζουν στο μυαλό του σπουδαίου δημιουργού, που αν τις χρησιμοποιούσε κάποιος αθροιστικά για να πλάσσει μια ξεχωριστή ιστορία, μόνο από αυτές τις λέξεις, εκείνη θα είχε ένα πολύ συγκεκριμένο όνομα: The dreamers. Οι Ονειροπόλοι του Bertolucci, τρεις ήρωες που δρουν ως αυτοαναφορικές φιγούρες πλασμένες από το σινεμά ολόκληρου του κόσμου αλλά κι από του ίδιου του Bertolucci, ξεδιπλώνονται στη μεγάλη οθόνη, δημιουργώντας ένα ασυνήθιστο ερωτικό τρίγωνο. Η αιμομικτική ιδεαλιστική, αλλά ανολοκλήρωτη, σχέση των Theo (Louis Garrel) και Isabelle (Eva Green),…
-
Ο Χαμένος Bunuel Αναζητά Διέξοδο στο Λαβύρινθο με τις Χελώνες – Review
Σκηνοθεσία: Salvador Simó Busom Το 2019, η χρονιά που οι κινηματογραφικοί δημιουργοί κατέθεσαν βιώματα και ψυχή στο βωμό της μεγάλης οθόνης, όσο καμία άλλη χρονιά της τελευταίας δεκαετίας, άφησε στην παρακαταθήκη του κατά το κλείσιμό του ένα animation αρκετά διαφορετικό από όλα τ’ άλλα. O Bunuel στο λαβύρινθο με τις χελώνες ή αλλιώς ο Bunuel στο λαβύρινθο του μυαλού του, θα μπορούσε άνετα να αυτοχαρακτηριστεί ως «ένα από τα καλύτερα animation που δημιουργήθηκαν ποτέ», όχι μόνο λόγω του φόρου τιμής που ασκεί στον «πατέρα» τού σουρρεαλισμού στον κινηματογράφο κι έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς που πέρασαν ποτέ από την κάμερα, όσο γιατί περιβάλλει τη ζωή του με τον ίδιο τρόπο…
-
O Hu Bo Λυτρώνει τη Μιζέρια του Στο Πρόσωπο Ενός Ελέφαντα που Στέκεται Ακίνητος – Review
Σκηνοθεσία: Hu Bo «Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος κάπου στην Κίνα, ίσως επειδή οι άνθρωποι τον κάρφωσαν πισώπλατα με τα μαχαίρια τους». Αυτή ήταν η εισαγωγή του Hu Bo στην πρώτη και τελευταία μεγάλου μήκους κινηματογραφική του απόπειρα, αφού ο σκηνοθέτης, σε μικρό χρονικό διάστημα μετά τα γυρίσματα, έβαλε τέλος στη ζωή του, αφήνοντας αυτή την ταινία ως «σημείωμα θανάτου». Ο καταθλιπτικός και συνάμα προσωπικός δημιουργός, αποτύπωσε την ψυχή του σε ένα τετράωρο κινηματογραφικό ταξίδι, με μοναδικό του όπλο μια κάμερα, που ίσως ήταν και η μοναδική του πινελιά ελπίδας στο βυθισμένο στην απογοήτευση φιλμ του. Ο Hu Bo δεν δίνει χρόνο στον θεατή του να συνειδητοποιήσει τι βλέπει ˙ ούτως…
The City of Arts
