-
Κυριαρχεί η Ευνοούμενη στους Νικητές των Golden Tower Film Awards by CultVille 2019
Εξολοθρευτική ήταν η κυριαρχία της Ευνοούμενης του Γιώργου Λάνθιμου στους νικητές των Golden Tower Film Awards by CultVille, κερδίζοντας 7 από τις 8 κατηγορίες στις οποίες ήταν υποψήφια και χάνοντας μόνο στην κατηγορία “Καλύτερη Μουσική” από το Once upon a time in Hollywood. Οι υποψηφιότητες των Golden Tower Awards για το 2019 που επελέγησαν από τους συντάκτες της κινηματογραφικής στήλης του CultVille, και κριτική επιτροπή των βραβείων, ακολουθούν ανά κατηγορία, μαζί με τους αντίστοιχους νικητές τους: Golden Tower 2019 Κορυφαία Πεντάδα Καλύτερων Ταινιών & Καλύτερη Ταινία ΝΙΚΗΤΕΣ Golden Tower 2019 The Favourite by Yorgos Lanthimos The Favourite by Yorgos Lanthimos Marriage story by Noah Baumbach Midsommar by Ari Aster Parasite…
-
Ανακοινώθηκαν οι Υποψηφιότητες των Golden Tower Awards by Cultville 2019
Μόλις συγκεντρώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα Golden Tower Awards 2019 από το CultVille, που αφορούν τις ταινίες που προβλήθηκαν στην Ελλάδα το έτος 2019, με τις επιλογές να περιλαμβάνουν ονόματα τόσο από τα φετινά και περσινά βραβεία Oscar, όσο κι από ανεξάρτητες ταινίες της χρονιάς. Συγκεκριμένα η Ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου, κυριαρχεί στην κούρσα με 9 υποψηφιότητες στις 8 από τις 10 κατηγορίες (διπλή υποψηφιότητα στον υποστηρικτικό ρόλο), ενώ αμέσως μετά ακολουθεί με μεγάλη απόσταση το Marriage Story του Noah Baumbach με υποψηφιότητες σε 6 κατηγορίες. Τα Pain and Glory του Pedro Almodovar και Portrait of a lady on fire της Celine Sciamma, έρχονται αμέσως μετά με 5 υποψηφιότητες, ενώ 4…
-
Cries and Whispers του Ingmar Bergman: Αναζητώντας Αγάπη & Λύτρωση – Ανάλυση
Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman **Ανάλυση Ταινίας: Είναι ένα κείμενο που αναλύει όλες τις παραμέτρους του περιεχομένου της ταινίας. Γι’ αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ! Περιέχει SPOILERS και διαβάζετε με δική σας ευθύνη.** Ρολόγια, καθρέφτες, πάθη, σχέσεις που δοκιμάζονται κι ένας αιματοβαμμένος τοίχος είναι τα συστατικά του Cries and Whispers, ενός «Μπεργκμανικού» σύμπαντος που όλοι οι ήρωες υποφέρουν από τις αδυναμίες τους και το περιβάλλον πενθεί μαζί τους σιωπηλά. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους με τους ήχους του χώρου να επικρατούν στο φιλμ έναντι των διαλόγων και την κατακόκκινη cinematography του Sven Nykvist να πλαισιώνει κάθε πλάνο απειλητικά, ντύνοντάς το με το χρώμα του αίματος, του πάθους αλλά και… της αγάπης. Οι χαρακτήρες του «Μπεργκμανικού» αυτού σύμπαντος, γι’…
-
Η Πορεία της Γυναίκας στο Horror έως και το Γυναικοκρατούμενο Σύγχρονο Horror
Από το Γερμανικό Εξπρεσσιονισμό στα jump scares και τα CGI, το horror είδος έχει περάσει από πολλές διαφορετικές φάσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας του, με κάποιες από αυτές να ανακυκλώνονται κι άλλες να αποτελούν σταδιακά παρελθόν. Καταλήγοντας στη σύγχρονη μορφή του, φαίνεται να υιοθετεί όλο και περισσότερο τον ρόλο ενός ψυχογραφήματος ή κοινωνικοπολιτικού κατηγορώ ήδη από τις αρχές της δεκαετίας των 2010’s, αφήνοντας πίσω την ρηχή και τεχνοκρατική προσέγγιση που κυριαρχούσε δύο ολόκληρες δεκαετίες (90’s έως 2000’s), με τις τεχνικές εύκολου εντυπωσιασμού (jump scares, κατάχρηση CGI και στερεοτυπική σεναριακή γραφή συγκεκριμένης φόρμας) κι επιστρέφοντας στον γνήσιο ψυχολογικό τρόμο των 60’s και 70’s. Παράλληλα με το horror, αλλά έχοντας ξεκινήσει…
-
Αυτοαναφορικοί Σκηνοθέτες: Ο Bertolucci Μιλά για Bertolucci και Τέχνη στο The Dreamers
Σκηνοθεσία: Bernardo Bertolucci Παρακολουθώντας τις ταινίες του Bertolucci, λέξεις διάσπαρτες ξεπηδούν από τις ιστορίες του, σχηματίζοντας μοτίβα που παραπέμπουν σε πολύ συγκεκριμένους προβληματισμούς ˙ έρωτας, ιδεολογία, επανάσταση και πολύ σινεμά περιτριγυρίζουν στο μυαλό του σπουδαίου δημιουργού, που αν τις χρησιμοποιούσε κάποιος αθροιστικά για να πλάσσει μια ξεχωριστή ιστορία, μόνο από αυτές τις λέξεις, εκείνη θα είχε ένα πολύ συγκεκριμένο όνομα: The dreamers. Οι Ονειροπόλοι του Bertolucci, τρεις ήρωες που δρουν ως αυτοαναφορικές φιγούρες πλασμένες από το σινεμά ολόκληρου του κόσμου αλλά κι από του ίδιου του Bertolucci, ξεδιπλώνονται στη μεγάλη οθόνη, δημιουργώντας ένα ασυνήθιστο ερωτικό τρίγωνο. Η αιμομικτική ιδεαλιστική, αλλά ανολοκλήρωτη, σχέση των Theo (Louis Garrel) και Isabelle (Eva Green),…
-
Valentine or Anti-Valentine Cinema? / 30 Κινηματογραφικές Αντισυμβατικές Προκλήσεις
ΠΡΟΣΟΧΗ!! Οι ταινίες που ακολουθούν είναι σε μεγάλο ποσοστό ακατάλληλες για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Γιατί τις μοιραζόμαστε μαζί σας; Ο λόγος είναι ότι άνθρωποι κάπου, κάποτε, σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν, ερωτεύθηκαν, αγαπήθηκαν, αντάμωσαν (ή και ποτέ), πειραματίστηκαν, αφέθηκαν, απόλαυσαν, νοστάλγησαν ή και ζήτησαν αγάπη. Και αρκεί αυτο; Φυσικά, γιατί αυτό τις κάνει ανθρώπινες μέσα στην αντισυμβατικότητά τους. Η λίστα που ακολουθεί, λοιπόν, είναι 30 ταινίες & 1 έκπληξη που έχουν τοποθετηθεί με anti-Valentine σειρά (από την πιο συμβατικά ρομαντική έως την πιο αντισυμβατική και σκοτεινή). Ξεκινάμε! 30. Dracula (1992) Francis Ford Coppola Μια ιστορία χιλιοειπωμένη, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά κανένας τόσο γοητευτικός όσο αυτός του Francis Ford…
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει
Το Climax του Gaspar Noe Ανεβάζει Ψηλά τον Πήχη του – Review
Όχι «Αγαπημένες», όχι «Καλύτερες» αλλά… Αληθινές – Top 10 Κινηματογραφικών Επιλογών για την Περασμένη Δεκαετία (Μέρος 1ο)
Ο Χάρι Πότερ & οι Κλήροι του Θανάτου (μέρος 1ο): Οι Ήρωες του Χάρι Πότερ Σπάνε τη Σιωπή τους / Ο Χορός του Χάρι και της Ερμιόνη – Scene Breakdown
-
Τα 2010’s στο Μεγάλο Πανί – Top 10 Κινηματογραφικών Επιλογών για την Περασμένη Δεκαετία (Μέρος 3ο)
Αφήνοντας πίσω μια ολόκληρη κινηματογραφική δεκαετία, ας θυμηθούμε ορισμένες στιγμές της που μας έμειναν αξέχαστες… 10. Cloud Atlas (2012) Σκηνοθεσία: Tom Tykwer, Lana Wachowski, Lilly Wachowski Ένα υποτιμημένο αριστούργημα από τα αδέλφια Γουατσόφσκι. Έξι ιστορίες διαφορετικού χωροχρόνου που θέτουν ανθρώπινα ζητήματα. Τελικά όσοι πραγματικά διαφέρουν είναι εκείνοι που θα εναντιωθούν στο κατεστημένο και θα κάνουν την διαφορά. Όπως ακριβώς είναι οι χαρακτήρες, έτσι και η ίδια η ταινία στέκεται κάτι παραπάνω από πρωτοποριακή. 9. Melancholia (2011) Σκηνοθεσία: Lars Von Trier Ο πλανήτης Melancholia βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τον πλανήτη Γη. Ο Λαρς Φον Τρίερ κατάφερε να προσδώσει την καταστροφή με τόσο ρεαλιστικό τρόπο, δείχνοντας την αλλαγή τόσο του εξωτερικού…
-
Και η Δικιά μου Αγαπημένη Δεκάδα – Top 10 Κινηματογραφικών Επιλογών για την Περασμένη Δεκαετία (Μέρος 2ο)
Αγαπώ λίστες! Ίσως γιατί κάθε λίστα δεν στοχεύει τόσο στην κριτική διάθεση, όσο στο να μεταδώσει βιώματα και συναισθήματα. Ακολουθεί και το δική μου προσωπική δεκάδα αγαπημένων ταινιών για την περασμένη δεκαετία… 10. Cold War (2018) του Paweł Pawlikowski Βλέποντας την ταινία έκανα πολλές σκέψεις. Κυρίως όμως με ταλάνιζε η ερώτηση “Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μαζί”; Πώς μπορούσαν να είναι άλλωστε; Ένας έρωτας χτυπημένος από την Ιστορία, από τα γεωγραφικά σύνορα, από τα σύνορα στις ψυχές των ανθρώπων… Δυο ανθρώπων που ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο. Αυτή λοιπόν ήταν η μαγεία της ταινίας, ο έρωτας που υπερπηδά τα πάντα και…
-
Όχι «Αγαπημένες», όχι «Καλύτερες» αλλά… Αληθινές – Top 10 Κινηματογραφικών Επιλογών για την Περασμένη Δεκαετία (Μέρος 1ο)
Το 2020 έφτασε, αφήνοντας πίσω όχι μόνο μια ακόμη κινηματογραφική χρονιά αλλά μια ολόκληρη δεκαετία που στιγμάτισε με τον δικό της τρόπο την ιστορία του σύγχρονου κινηματογράφου, αλλά και τις καρδιές κάθε σινεφίλ θεατή, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι κινηματογραφικές λίστες, συνεπώς, είναι μια λογική απόρροια κάθε φαν της μεγάλης οθόνης, που δεν συνοψίζει κινηματογραφικές συμβάσεις, «πρέπει», «αγαπημένα» ή «καλύτερα», αλλά εμπειρίες, βιώματα και συναισθήματα, που προκλήθηκαν στον εκάστοτε συντάκτη από την κινηματογραφική τέχνη, όπως εκείνη πολύ καλά γνωρίζει εδώ και δεκαετίες. Παραθέτω κι εγώ, λοιπόν, μια λίστα με 10 ταινίες που ξεχώρισα την περασμένη δεκαετία και στιγμάτισαν τις κινηματογραφικές μου εμπειρίες με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο. 10. Shame…
-
Εκεί που ο Οιδίποδας Συναντά τη Στέλλα και τη Στρέλλα
«Όταν το ελληνικό σινεμά αναγνωρίζει τις ρίζες του, μπορεί να δημιουργήσει σπουδαίες ταινίες». Η άποψη αυτή είναι αυταπόδεικτη αν αναλογιστεί κανείς τις ρίζες της Στέλλας του Μιχάλη Κακογιάννη ή της Ευδοκίας του Αλέξη Δαμιανού, αλλά και όλων των σπουδαίων Ελληνίδων γυναικών που έφτασαν να αποτελούν σημείο αναφοράς για τις σύγχρονες μεγάλες κυρίες του ελληνικού σινεμά, όπως η Στρέλλα του Πάνου Κούτρα. Η αρχαία τραγωδία, ένα σήμα κατατεθέν για την ελληνική κουλτούρα και πηγή έμπνευσης δημιουργημάτων για την παγκόσμια, πλέον, τέχνη, είναι ικανή να διαμορφώνει, παραλλάσσει και υποστηρίζει κινηματογραφικούς ήρωες κάθε γενιάς, είτε υπακούοντας απόλυτα στις αρχές και τη δομή που τη διέπουν, είτε συνεισφέροντας σε ανθρώπινο επίπεδο, προσφέροντας τους υπέροχους…
The City of Arts
