-
Cries and Whispers του Ingmar Bergman: Αναζητώντας Αγάπη & Λύτρωση – Ανάλυση
Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman **Ανάλυση Ταινίας: Είναι ένα κείμενο που αναλύει όλες τις παραμέτρους του περιεχομένου της ταινίας. Γι’ αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ! Περιέχει SPOILERS και διαβάζετε με δική σας ευθύνη.** Ρολόγια, καθρέφτες, πάθη, σχέσεις που δοκιμάζονται κι ένας αιματοβαμμένος τοίχος είναι τα συστατικά του Cries and Whispers, ενός «Μπεργκμανικού» σύμπαντος που όλοι οι ήρωες υποφέρουν από τις αδυναμίες τους και το περιβάλλον πενθεί μαζί τους σιωπηλά. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους με τους ήχους του χώρου να επικρατούν στο φιλμ έναντι των διαλόγων και την κατακόκκινη cinematography του Sven Nykvist να πλαισιώνει κάθε πλάνο απειλητικά, ντύνοντάς το με το χρώμα του αίματος, του πάθους αλλά και… της αγάπης. Οι χαρακτήρες του «Μπεργκμανικού» αυτού σύμπαντος, γι’…
-
Η Πορεία της Γυναίκας στο Horror έως και το Γυναικοκρατούμενο Σύγχρονο Horror
Από το Γερμανικό Εξπρεσσιονισμό στα jump scares και τα CGI, το horror είδος έχει περάσει από πολλές διαφορετικές φάσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας του, με κάποιες από αυτές να ανακυκλώνονται κι άλλες να αποτελούν σταδιακά παρελθόν. Καταλήγοντας στη σύγχρονη μορφή του, φαίνεται να υιοθετεί όλο και περισσότερο τον ρόλο ενός ψυχογραφήματος ή κοινωνικοπολιτικού κατηγορώ ήδη από τις αρχές της δεκαετίας των 2010’s, αφήνοντας πίσω την ρηχή και τεχνοκρατική προσέγγιση που κυριαρχούσε δύο ολόκληρες δεκαετίες (90’s έως 2000’s), με τις τεχνικές εύκολου εντυπωσιασμού (jump scares, κατάχρηση CGI και στερεοτυπική σεναριακή γραφή συγκεκριμένης φόρμας) κι επιστρέφοντας στον γνήσιο ψυχολογικό τρόμο των 60’s και 70’s. Παράλληλα με το horror, αλλά έχοντας ξεκινήσει…
-
Smells Like Teen Spirit: Κεφάλαιο Μπίλλι Άιλις
«Mόδα είναι θα περάσει» φαίνεται πως πέρασε από το μυαλό, όταν πριν ακόμα προλάβουμε να ακούσουμε τη 17χρονη τραγουδίστρια Billie Eilish, βρεθήκαμε κατακλυσμένοι από συζητήσεις γύρω από το όνομά της, από video clips μέχρι βιτρίνες καταστημάτων με επίκεντρο brands με την επωνυμία της. «Συγγνώμη, είναι fashion icon τώρα ή τραγουδίστρια;» θα αναρωτιόμασταν. Το κορίτσι με τα μάτια σε χρώμα ωκεανού τι κάνει που δεν το κάνουν οι άλλοι; Πως γίνεται το φαινόμενο Billie Eilish να είναι κυρίαρχο παντού μετά από μόλις δύο cd και εκτοξευτική πορεία για το “When we all fall asleep where do we go”(2019) που κέρδισε 4 βραβεία Grammy σε βασικές κατηγορίες, περισσότερα από όσα θα χώραγε…
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει
Ζαχαρίας: Ένα Δισκοπωλείο πολύ Rock…
Υπάρχει Ένα Φως που δεν Σβήνει Ποτέ: Ο Johnny Marr
H Mουσική Hysteria των Μuse
-
Αυτοαναφορικοί Σκηνοθέτες: Ο Bertolucci Μιλά για Bertolucci και Τέχνη στο The Dreamers
Σκηνοθεσία: Bernardo Bertolucci Παρακολουθώντας τις ταινίες του Bertolucci, λέξεις διάσπαρτες ξεπηδούν από τις ιστορίες του, σχηματίζοντας μοτίβα που παραπέμπουν σε πολύ συγκεκριμένους προβληματισμούς ˙ έρωτας, ιδεολογία, επανάσταση και πολύ σινεμά περιτριγυρίζουν στο μυαλό του σπουδαίου δημιουργού, που αν τις χρησιμοποιούσε κάποιος αθροιστικά για να πλάσσει μια ξεχωριστή ιστορία, μόνο από αυτές τις λέξεις, εκείνη θα είχε ένα πολύ συγκεκριμένο όνομα: The dreamers. Οι Ονειροπόλοι του Bertolucci, τρεις ήρωες που δρουν ως αυτοαναφορικές φιγούρες πλασμένες από το σινεμά ολόκληρου του κόσμου αλλά κι από του ίδιου του Bertolucci, ξεδιπλώνονται στη μεγάλη οθόνη, δημιουργώντας ένα ασυνήθιστο ερωτικό τρίγωνο. Η αιμομικτική ιδεαλιστική, αλλά ανολοκλήρωτη, σχέση των Theo (Louis Garrel) και Isabelle (Eva Green),…
-
I Just Wanted to be one of “The Strokes” …
… “now look at the mess you made me make”… αναφέρει ο Turner σε ένα από τα καλύτερα τραγούδια-Star Treatment– του νέου άλμπουμ των Arctic Monkeys Τranquility Base Hotel and Casino και αναφέρεται φυσικά στην απαρχή της αγάπης του για την εναλλακτική ροκ, μια αγάπη που ξεκίνησε όταν εκείνος άκουσε για πρώτη φορά τους Strokes, την αγαπημένη του μπάντα. Οι Strokes λοιπόν ήταν ένα κύμα φρέσκου αέρα στο τοπίο της μουσικής των early ‘00s. Σχηματίστηκαν το 1998, στη Νέα Υόρκη, πιτσιρικάδες με τζινάκια και all star ατιμέλητο μαλλί και διάθεση να ροκάρουν παιχνιδιάρικα παρασύροντας πολλούς εφήβους της εποχής με τις μεγάλες τους επιτυχίες. Το 2001 με το ντεμπούτο άλμπουμ τους…
-
Ο Χαμένος Bunuel Αναζητά Διέξοδο στο Λαβύρινθο με τις Χελώνες – Review
Σκηνοθεσία: Salvador Simó Busom Το 2019, η χρονιά που οι κινηματογραφικοί δημιουργοί κατέθεσαν βιώματα και ψυχή στο βωμό της μεγάλης οθόνης, όσο καμία άλλη χρονιά της τελευταίας δεκαετίας, άφησε στην παρακαταθήκη του κατά το κλείσιμό του ένα animation αρκετά διαφορετικό από όλα τ’ άλλα. O Bunuel στο λαβύρινθο με τις χελώνες ή αλλιώς ο Bunuel στο λαβύρινθο του μυαλού του, θα μπορούσε άνετα να αυτοχαρακτηριστεί ως «ένα από τα καλύτερα animation που δημιουργήθηκαν ποτέ», όχι μόνο λόγω του φόρου τιμής που ασκεί στον «πατέρα» τού σουρρεαλισμού στον κινηματογράφο κι έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς που πέρασαν ποτέ από την κάμερα, όσο γιατί περιβάλλει τη ζωή του με τον ίδιο τρόπο…
-
Valentine or Anti-Valentine Cinema? / 30 Κινηματογραφικές Αντισυμβατικές Προκλήσεις
ΠΡΟΣΟΧΗ!! Οι ταινίες που ακολουθούν είναι σε μεγάλο ποσοστό ακατάλληλες για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Γιατί τις μοιραζόμαστε μαζί σας; Ο λόγος είναι ότι άνθρωποι κάπου, κάποτε, σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν, ερωτεύθηκαν, αγαπήθηκαν, αντάμωσαν (ή και ποτέ), πειραματίστηκαν, αφέθηκαν, απόλαυσαν, νοστάλγησαν ή και ζήτησαν αγάπη. Και αρκεί αυτο; Φυσικά, γιατί αυτό τις κάνει ανθρώπινες μέσα στην αντισυμβατικότητά τους. Η λίστα που ακολουθεί, λοιπόν, είναι 30 ταινίες & 1 έκπληξη που έχουν τοποθετηθεί με anti-Valentine σειρά (από την πιο συμβατικά ρομαντική έως την πιο αντισυμβατική και σκοτεινή). Ξεκινάμε! 30. Dracula (1992) Francis Ford Coppola Μια ιστορία χιλιοειπωμένη, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά κανένας τόσο γοητευτικός όσο αυτός του Francis Ford…
-
O Hu Bo Λυτρώνει τη Μιζέρια του Στο Πρόσωπο Ενός Ελέφαντα που Στέκεται Ακίνητος – Review
Σκηνοθεσία: Hu Bo «Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος κάπου στην Κίνα, ίσως επειδή οι άνθρωποι τον κάρφωσαν πισώπλατα με τα μαχαίρια τους». Αυτή ήταν η εισαγωγή του Hu Bo στην πρώτη και τελευταία μεγάλου μήκους κινηματογραφική του απόπειρα, αφού ο σκηνοθέτης, σε μικρό χρονικό διάστημα μετά τα γυρίσματα, έβαλε τέλος στη ζωή του, αφήνοντας αυτή την ταινία ως «σημείωμα θανάτου». Ο καταθλιπτικός και συνάμα προσωπικός δημιουργός, αποτύπωσε την ψυχή του σε ένα τετράωρο κινηματογραφικό ταξίδι, με μοναδικό του όπλο μια κάμερα, που ίσως ήταν και η μοναδική του πινελιά ελπίδας στο βυθισμένο στην απογοήτευση φιλμ του. Ο Hu Bo δεν δίνει χρόνο στον θεατή του να συνειδητοποιήσει τι βλέπει ˙ ούτως…
-
Όσκαρ 2020 / 92nd Academy Awards – Τα Αποτελέσματα
Πολλές αναμενόμενες εκβάσεις αλλά και μια τεράστια έκπληξη επιφύλασσαν τα 92α Βραβεία της Ακαδημίας φέτος, γράφοντας ιστορία ως η 1η χρονιά που το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας κατέληξαν στον ίδιο αποδέκτη. Το Parasite του Bong Joon Ho, ήταν ο πρωταγωνιστής της αποψινής βραδιάς σηκώνοντας και στις 3 βασικές κατηγορίες (Best Picture, Directing, Original Screenplay) το χρυσό αγαλματίδιο και κυριαρχώντας όλων των υπόλοιπων αντιπάλων του. Δείτε αναλυτικά όλους τους νικητές από την απονομή των 92ων Όσκαρ παρακάτω: Best Picture: Ford V Ferrari – Peter Chernin, Jenno Topping and James Mangold, Producers The Irishman – Martin Scorsese, Robert De Niro, Jane Rosenthal and Emma Tillinger Koskoff, Producers…
-
Πριν Από τα Παράσιτα Ήταν το Burning – Review
Σκηνοθεσία: Lee Chang-dong Με επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών 2018, την ίδια χρονιά που θριάμβευσε και το Shoplifters, και κερδίζοντας άμεσα την εκτίμηση της πλειοψηφίας των κριτικών και του κοινού, το Burning του Lee Chang-dong εμφανίστηκε ως ο «προπομπός» των φετινών Παρασίτων του Bong Joon-ho, χαρίζοντας ένα μοναδικό ποιητικό «ταξίδι» στα κινηματογραφικά είδη μέσα από τους έντονους κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς του σύγχρονου Ασιατικού σινεμά. Ο Chang–dong κινείται άλλοτε αντιπαράλληλα κι άλλοτε πρωτοποριακά στη θεματική του, αφομοιώνοντας πλήρως τις σκέψεις της εποχής του για το όλο κι αυξανόμενο χάσμα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις της Κορέας, αλλά επεκτείνοντας την ουσία στους ίδιους τους ανθρώπους, τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις ανάγκες τους.…
The City of Arts
